إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • در این جمله تأمل کردم: الله در کجای دل‌های ماست؟ ایستادم و در معنای آن اندیشیدم؛ سؤالات زیادی به ذهنم رسید: آیا ما به قدر کافی الله را تعظیم می‌کنیم؟ عظمت او در دل‌های ما چقدر است؟ حضرت علی (رض) در وصف صالحان می‌فرماید: عظمت خالق در دل‌هایشان زیاد و ماسوای از او در نظرشان کوچک است. دوستان من بیایید در این تعظیم فکر کنیم که عظمت پروردگار آنان را از عظمت ماسوای آن دور کرده است.